ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΠΙΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ

Είναι οι κολοκυθιές ο πλέον πληθωρικός ένοικος των κήπων του καλοκαιριού καθώς η ανάπτυξή τους δεν γνωρίζει μέτρο και απλώνεται ασύστολα προς κάθε σημείο του εδάφους, σκαρφαλώνει στους φράχτες, καταπατεί το χώρο των άλλων λαχανικών και αυθαίρετα περνάει πολλές φορές τα σύνορα του γειτονικού κήπου. Το ιδιαίτερο όμως που κάνουν τα ταπεινά αυτά φυτά είναι ότι κάθε πρωί στολίζουν τους κήπους με τα μεγάλα κιτρινόχρυσα λουλούδια τους τα οποία μοιάζουν σαν άστρα μέσα στην πυκνή πρασινάδα των φύλλων τους και εκτός από το ότι ζαλίζουν με τους χυμούς τους τις μέλισσες και τα άλλα έντομα γίνονται στα χέρια της άξιας νοικοκυράς στολίδια του καλοκαιρινού τραπεζιού. Δεν είναι όμως και τόσο εύκολο να μαγειρευτούν οι κολοκυθανθοί. Πρέπει κατ’ αρχήν να μαζευτούν πολύ νωρίς το πρωί γιατί τους μαραίνει ο ήλιος, να καθαριστούν χωρίς να πλυθούν με νερό καλά και με πολλή προσοχή και ταχύτητα να χωρέσουν τη γέμιση που βασικά είναι ρύζι, κρεμμύδι, μαϊντανός, ψιλοκομμένη ντομάτα και πιπεριά, αλάτι και πιπέρι και να τοποθετηθούν με προσοχή στην κατσαρόλα όπου θα βράσουν με λίγο λάδι και νερό για είκοσι λεπτά περίπου. Η επιτυχία της νοικοκυράς στην περίπτωση είναι να μην σπάσει κανένα γεμισμένο λουλούδι γιατί εκτός από την εξασφαλισμένη γεύση, κύριο ζητούμενο στο πιάτο είναι επίσης και η αισθητική. Πολλές φορές μάλιστα, σαν σπάσει κάποιο το βγάζουν στην άκρη για να μη φαίνεται και χαλάει την αρμονία. - Εξυπακούεται, πως το πλέον σημαντικό στην περίπτωση των κολοκυθανθών να φτάσουν γεμιστοί στο τραπέζι είναι και η βεβαιότητα πως ο κήπος που θα κοπούν δεν έχει ποτιστεί ή ψεκαστεί με χημικά κάτι που πρέπει να προσέξει όποια φιλόδοξη νοικοκυρά επιχειρήσει κάτι τέτοιο.

- Είναι ένα κείμενο, αφιέρωμα στην κυρά Κούλα, τη μάννα μου και στα φαγητά που φτιάχνει ακόμα με ότι παράγει ο κήπος της στη Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας το οποίο δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο που μας πέρασε στην Ελευθεροτυπία.