Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Η Mom ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΛΟΝΗΣΣΟΥ


 Ο Μήτσος Αγάλλου, ψαράς από τη μέρα που γεννήθηκε στην Αλόνησσο, είναι από τους ανθρώπους που ξέρει τόσα για τις φώκιες και το αρχιπελαγος αλλά η γνώμη του, όπως και όλων των Αλονησσιωτών εξάλλου δεν μετράει στη νέα διακυβέρνηση...


ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Ορισμός (αδιαφανής) του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Διαχειριστικού Φορέα του
Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου-Βορείων Σποράδων



Από: Γιάννη Βλάϊκο
370 05 Αλόννησος

Tηλ. 2424065131/κιν. 6976890640
e-mail: vlaikos@hol.gr
Αλόννησος 15 Ιανουαρίου 2010





Προς Υπουργό:

Αξιότιμη κα Τίνα Μπιρμπίλη


Αξιότιμη κα Υπουργέ
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 20ης Δεκεμβρίου 2009 την συνέντευξή που δώσατε στον έγκριτο δημοσιογράφο της εφημερίδας Τάκη Καμπύλη.
Δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα με την συγκρότηση της σκέψης και τον ευθύ σταράτο (στέρεο) λόγο σας.
ίμαι γεννημένος μέσα στην Αριστερά και μάλιστα η οικογένειά μου για την ιδεολογία της αυτή πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος και κατά την διάρκεια της κατοχής (με αντίσταση) και κατά την διάρκεια των απευκταίων εκείνων πέτρινων χρόνων.
Μεγάλωσα με ατελείωτες ιστορίες πόνου και πολιτικής μιας και ο πατέρας μου ήταν ενεργός πολίτης με τα δημοτικά στο νησί και μπαινόβγαινε κόσμος στο σπίτι μας και ο χωροφύλακας να παρακολουθεί και ενίοτε να κρυφακούει στην πόρτα . Και όλα αυτά στις δεκαετίες 50-60 στην μακρυνή και ξεχασμένη Αλόννησο.
Αναγκάστηκα λοιπόν να πολιτικοποιηθώ από τα έξη χρόνια μου και να κουβαλώ ως προίκα την αταλάντευτη αντίστασή μου σε κάθε βιασμό είτε του σώματος είτε της συνείδησης και της νοημοσύνης.
Η αναφορά λοιπόν ότι είστε «παιδί του ΚΚΕ εσωτ.» αλλά και η αναφορά σας στον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τον μεγάλο αυτόν άνθρωπο, επιστήμονα και πολιτικό που είχα και γω την τύχη να με τιμά με την φιλία του, δεν σας κρύβω, με έκαναν να νοιώσω μια πολιτική και ιδεολογική «οικειότητα» μαζί σας.
Ήμουν αναπληρωματικό μέλος του Φορέα Διαχείρισης του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ –ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ (ΕΘΠΑΒΣ) την προηγούμενη περίοδο 2006 -2009 και με πολύ ενδιαφέρον περίμενα την απόφασή σας για τον διορισμό των προέδρων των Φορέων Διαχείρισης και ειδικά, στην προκειμένη περίπτωση, του ΕΘΠΑΒΣ. Το ενδιαφέρον γινόταν μεγάλο αφού για πρώτη φορά εφαρμοζόταν η «επαναστατική» διαδικασία (όπως και για τους Γενικούς Γραμματείς) της υποβολής «Βιογραφικών» στα πλαίσια του τρίπτυχου «Συμμετοχική Δημοκρατία-Διαφάνεια-Αξιοκρατία» που διακηρύσσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Η περιφρόνηση και η αθέτηση της ουσίας των παραπάνω αξιών, βέβαια, δεν αφορά μόνο στο πρόσωπο το οποίο επιλέξατε, αλλά και στον ατιμωτικό και εξευτελιστικό τρόπο της διαδικασίας που αφήσατε να εξελιχτεί, αφού αναρτήσατε πρώτα το όνομα του καθηγητή Χρήστου Νεοφύτου για να ανακληθεί ύστερα από τρείς ώρες και να αντικατασταθεί.. Σίγουρα το βιογραφικό του πρώην προέδρου ήταν συντριπτικά ανώτερο, σίγουρα το εκτιμήσατε και σεις έτσι γι’ αυτό και τον επιλέξατε. Αλλά την τελευταία στιγμή «επενέβησαν» οι Ηρακλειδείς του «πράσινου ήλιου» του ΠΑΣOΚ Βόλου (αυτοί που όλα τα χρόνια πολεμούσαν τον πρόεδρο λυσσαλέα μεν εξωθεσμικά δε) και πήραν το «νόμο»στα χέρια τους να «καθαρίσουν»οι ίδιοι και υποπτεύομαι ούτε καν να σας ενημερώσουν. Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί το γεγονός ότι την άλλη μέρα ακόμα, παράγοντες του νομικού τμήματος του Υπουργείου σας τηλεφωνούσαν στον καθηγητή να τον συγχαρούν για τον ορισμό του ως προέδρου και να του στείλουν το σχέδιο ΦΕΚ για να συνεχίσει τα καθήκοντά του. Τα περί « εκ παραδρομής αναγραφή του ονόματος του πρώην προέδρου…. κ.τ.λ.» που εξέδωσε το Υπουργείο σας σε «δελτίο τύπου» απλώς είναι ένα φαιδρό άλλοθι που ούτε ευσταθεί αλλά ούτε και σας τιμά.
Τολμώ να πώ αξιότιμη κα Υπουργέ ότι είμαι από τους πρωτεργάτες και πρωταγωνιστές δημιουργίας του Θαλάσσιου Πάρκου.
Θα ήθελα λοιπόν να σας πληροφορήσω ότι το Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου-Βορείων Σποράδων είναι πνευματικό τέκνο ενός διάσημου όσο και σεμνού εργάτη της προστασίας του περιβάλλοντος σε πολλά μέρη του κόσμου αλλά κυρίως στην Ελλάδα, του βιολόγου, περιβαλλοντολόγου, κινηματογραφιστή και ακτιβιστή, του Γερμανού Dr. Thomas Schulze- Westrum. Είναι ένας αγώνας που ξεκίνησε το 1976 σε συνεργασία με τους Παράκτιους ψαράδες της Αλοννήσου.
Ο ίδιος επαναλάμβανε συνεχώς ότι καμμιά προσπάθεια προστασίας της φύσης δεν μπορεί να ευοδωθεί χωρίς την συμμετοχή του ντόπιου πληθυσμού. Ήταν το 1976 όταν για πρώτη φορά στην ιστορία ο Thomas κινηματογράφησε μεσογειακή φώκια στο Πιπέρι, όπου επίσης κατέγραψε τα προβλήματα των παράκτιων αλιέων της Αλοννήσου, που προέρχονταν από τον ανταγωνισμό και την υπεραλίευση των Γρι-γρι. Το φίλμ αυτό με τίτλο «η ακτή της φώκιας» παρακολούθησαν τριάντα εξ εκατομμύρια Γερμανοί όταν παρουσιάστηκε στο ZDF (κρατικό Γερμανικό κανάλι) και αγοράστηκε και παρουσιάστηκε σε δέκα Ευρωπαϊκές ακόμα χώρες. Από τότε άρχισε τη μαραθώνια προσπάθεια του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Περιβάλλοντος, στο Ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας ,μαζί με τον Παύλο Δροσάκη (πρόεδρο του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Αλοννήσου, για 20 χρόνια), με δικές του ενέργειες μέλη του Ευρωκοινοβουλίου επισκέπτονταν την Αλόννησο και υποστήριζαν την πρότασή του να γίνει το αρχιπέλαγος των Βορείων Σποράδων μια προστατευόμενη περιοχή για την σωτηρία και της Φώκιας και για την σωτηρία των ψαράδων της Αλοννήσου. Την ιδέα αυτή την ενστερνιστήκαμε με ενθουσιασμό την στηρίξαμε και την υποστηρίξαμε από την αρχή στην τοπική κοινωνία νέοι τότε τελειόφοιτοι πανεπιστημίου και συνεχίσαμε αργότερα στα πλαίσια της Οικολογικής και Πολιτιστικής Κίνησης Αλοννήσου που δημιουργήσαμε.
Mέσα απ’ αυτόν τον αγώνα κα Υπουργέ γεννήθηκε το Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου Βορείων Σποράδων και όχι μέσα απ’ τα ασύστολα ψεύδη που προωθούν παντί τρόπω (τηλεοράσεις, εφημερίδες, φυλλάδια κ.τ.λ.) ότι «δημιούργησαν το Πάρκο», αυτοί που εμφανίστηκαν ύστερα από σχεδόν είκοσι χρόνια και αφού οσμίστηκαν το γλυκό χρήμα της Ε.Ε. για να «πουλήσουν» προστασία. Αυτός ήταν και ο λόγος που 33 οικολογικές οργανώσεις του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ (ΠΑΝ.Δ.ΟΙ.ΚΟ) το 2006 αλλά και το 2009 με πρότειναν για μέλος του Δ.Σ. του Διαχειριστικού Φορέα του ΕΘΠΑΒΣ. Η προηγούμενη διαχείριση του ΥΠΕΧΩΔΕ σεβάστηκε αυτήν την πρόταση και με όρισε ως αναπληρωματικό μέλος μη κυβερνητικής περιβαλλοντικής οργάνωσης, με τακτικό μέλος προερχόμενο από την εξ Αθηνών «εταιρεία», των «προστατών της φώκιας. Εσείς βέβαια ως «δημοκρατικό κόμμα» με διακηρύξεις περί «συμμετοχικής δημοκρατίας» (δηλαδή άμεσης δημοκρατίας) δεν το τολμήσατε, και διορίσατε ως τακτικό μέλος τον πρόεδρο των εξ Αθηνών «προστατών» και αναπληρωματικό την πρώην τακτικό μέλος των «προστατών» αφού βέβαια «βαφτίστηκε» μέλος άλλης έξ Αθηνών «εταιρείας προστασίας» (δηλαδή άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα αλλιώς).
Δηλαδή διορίσατε τρία μέλη (πρόεδρο, τακτικό και αναπληρωματικό μέλος από την ίδια ΜΚΟ) από την εξ Αθηνών «εταιρεία» και περιμένετε να σας πιστέψουμε, ίσως, ότι σεβόσαστε τις αρχές που διακηρύσσει ο πρωθυπουργός για «Συμμετοχική Δημοκρατία-Διαφάνεια και Αξιοκρατία»;;
Βεβαίως υπάρχει και το ενδεχόμενο, ως γέννημα θρέμμα της Αθήνας που σας «μεγάλωσε και της χρωστάτε» (όπως αναφέρετε στην συνέντευξή σας) και ως Υπουργός του «κρατιδίου των Αθηνών» ( η έκφραση δεν είναι δική μου αλλά όλο και πιο συχνά την χρησιμοποιούν διανοούμενοι, ιστορικοί ακόμα και πολιτικοί) να μη υποπτεύεστε ότι μπορεί να υπάρχουν και άνθρωποι που παλεύουν για την προστασία του τόπου τους στην μακρυνή περιφέρεια. Αυτό είναι και αντιδημοκρατικό και ρατσιστικό (ίσως γιατί μας θεωρείτε γραφικούς και περιθωριακούς, όπως οι Αμερικάνοι τους Ινδιάνους).
Στην διάρκεια της θητείας μου στο Δ.Σ. του Φ.Δ. κα Υπουργέ παρακολουθούσα ανελλιπώς κάθε συνεδρίαση. Είμαι λοιπόν σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Προέδρου καθηγητή Χρήστου Νεοφύτου να δημιουργήσει ένα Φ.Δ. αντάξιο της εντολής που έλαβε το 2006. Από το τον προηγούμενο Πρόεδρο (2003-2006) παρέλαβε ένα κυριολεκτικά «νεκρό σώμα» χωρίς καμμιά υπόσταση και υποδομή και στα τρία χρόνια της θητείας του το ανέστησε με γραφεία και σπίτι φιλοξενίας εθελοντών στην Αλόννησο, διοικητική υπηρεσία, επιστημονική υπηρεσία, υπηρεσία φύλαξης του Πάρκου, σκάφη φύλαξης του πάρκου, σύγχρονο ερευνητικό σκάφος, εξομάλυνε τις σχέσεις με την τοπική κοινωνία απ’ τις προκαταλήψεις που είχαν δημιουργήσει οι εξ Αθηνών καλοπληρωμένοι «προστάτες» οι οποίοι ενώ οι ίδιοι ευημερούσαν με τις παχυλές επιδοτήσεις , οι ψαράδες, που δημιούργησαν το Πάρκου ζούσαν μέσα στα αδιέξοδά τους και ακόμα προσέφερε κοινωνικό έργο με διακομιδές ασθενών υψηλού κινδύνου με αυταπάρνηση του προσωπικού. Και όλα αυτά μέσα σε αντίξοες συνθήκες (κάθε αρχή και δύσκολή που λέει ο λαός και με πόλεμο από τους «Ηρακλειδείς του πράσινου ήλιου του ΠΑΣΟΚ) αλλά με μόχθο υπομονή και προπαντός με την αρετή της εργατικότητας και διοικητικής ικανότητας του Προέδρου Χρήστου Νεοφύτου στήθηκε και άρχισε να λειτουργεί ο «νεκραναστημένος»φορέας.
Η «εταιρεία» κα Υπουργέ από την οποία επιλέξατε και διορίσατε την πρόεδρο και άλλα δύο μέλη, δεν έχει ποτέ δημιουργήσει πρωτότυπη σκέψη και πρωτότυπο επιστημονικό και ερευνητικό έργο αντίστοιχο των εκατομμυρίων Ευρώ που έχει καρπωθεί από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους. Αυτός που έκανε έρευνα στην Ελλάδα, πολλά χρόνια και κατέχει διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, για την βιολογία και οικολογία της φώκιας Monachus monachus, είναι ο Daniel Cebrian Menchero
Το «έργο» της εταιρείας αυτής δεν έχει δώσει συγκεκριμένα πορίσματα ή συμπεράσματα τα οποία να έχουν χρησιμοποιηθεί ή να είναι αξιοποιήσιμα για την ανέλιξη της ντόπιας κοινωνίας ή των ψαράδων που ζούν σε μια διαρκή απελπισία ή ακόμα και για την ίδια την φώκια. Η «εταιρεία» αυτή είναι γνωστή και έχει πράγματι «επιβληθεί» σε ένα μέρος της Ελληνικής κοινωνίας μέσα από ένα κυριολεκτικά όργιο επικοινωνιακής τακτικής με πανάκριβες διαφημίσεις και κυρίως μέσα από τις λουστραρισμένες, φανφαρόνικες τελετές επανένταξης μικρών φωκιών (τα οποία ονόμαζαν ορφανά) και καλούσαν Υπουργούς, βουλευτές, νομάρχες, δημάρχους, κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες) και VIPs που προσγειώνονταν (μεγαλοπρεπώς) με τα ιδιωτικά τους ελικόπτερα και τις συνοδείες τους.
Το να ξέρεις να ταΐζεις ένα «ορφανό» φωκάκι δεν σημαίνει ότι μπορείς να διοικείς και να διαχειρίζεσαι ένα ολόκληρο και πολύπλοκο οικοσύστημα, όπως το μεγαλύτερο και ένα από τα σημαντικότερα Θαλάσσια Πάρκα της Ευρώπης.
Έχει όμως την καπατσοσύνη να «θρονιάζεται» πάντα σε έργα που άλλοι έχουν μοχθήσει να δημιουργήσουν όπως στο έργο της δημιουργίας του πάρκου από τον Dr. Thomas Schultze-Westrum, τους ψαράδες και τους κατοίκους της Αλοννήσου και σήμερα στο έργο που συγκροτήθηκε από τον καθηγητή Χρήστο Νεοφύτου και το συμβούλιό του, τον Φορέα Διαχείρισης. Και αυτό με την δική σας αρωγή και συναίνεση.
Eπειδή βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι ότι ο βουλευτής ανήκει στο κόμμα αλλά ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί υπηρετούν όλο το λαό (εξ ού και το σύνταγμά μας προβλέπει και εξωκοινοβουλευτικούς και υπερκομματικούς στα αξιώματα αυτά) ανοίξτε την συνείδησή σας, οπλιστείτε με τις αρετές που σας δίδαξε, ίσως, η συναναστροφή σας με ανθρώπους σαν τον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη και ρωτήστε αν η επιλογή σας για το Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης του Θαλάσσιου Πάρκου της Αλοννήσου είναι σύμφωνη με τις αρχές της διακήρυξης του Πρωθυπουργού «ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ-ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ». Αν η συνείδησή σας πει «ΝΑΙ»

Τότε

α) Βάλτε δίπλα-δίπλα τα βιογραφικά της νυν προέδρου και του πρώην προέδρου, αναρτήστε τα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου σας και μοιράστε τα στους 300 βουλευτές
Αν θεωρείτε ότι οι μόνες, άξιες και ικανές ΜΚΟ να προσφέρουν διαχείριση και ουσιαστική προστασία είναι οι «εξαγόμενες» από την Αθήνα στην περιφέρεια, τότε

β) οργανώστε ένα συνέδριο (πρότασή μου) στην Αλόννησο με συμμετοχή ανθρώπων που έχουν εμπλακεί στην προστασία της φώκιας και του Πάρκου γενικότερα και να αποτιμηθεί το έργο και η προσφορά του καθενός.

Αλλιώς αφήστε τα κούφια λόγια. Μέτρο της αλήθειας είναι οι πράξεις!! Δεν σας υποχρέωσε κανείς να κάνετε τις επιλογές των προσώπων της διοίκησης με τις αρχές, τα κριτήρια και την διαδικασία, που εσείς έχετε ορίσει. Όταν όμως το κάνετε, κάντε το έντιμα!

Αλλιώς προσθέστε, ότι στα προσόντα, πρέπει απαραίτητα οι υποψήφιοι να προσκομίζουν και «Πιστοποιητικό Πράσινων Φρονημάτων» το οποίο θα πρέπει να χορηγεί ό «κομματαρχίσκος» του χωριού (ο οποίος με νοοτροπία των δεκαετιών 50-60 «νομίζει» ότι όλοι τον «φοβούνται» και τον «υπολογίζουν» και ότι αυτός «κουμαντάρει» τα πολικά) ή ο εξαρτώμενος απ’ αυτόν βουλευτής ή Νομάρχης ή εν πάσει περιπτώσει οι «Ηρακλειδείς του πράσινου ήλιου το ΠΑΣΟΚ» της περιοχής.



Με εκτίμηση



Γιάννης Βλάϊκος









ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ

Αλόννησος 04/02/10



Ο Δήμαρχος Αλοννήσου, ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου Βορείων Σποράδων (Ε.Θ.Π.Α.Β.Σ.), θέλει να δηλώσει προς κάθε κατεύθυνση ότι θα αντιδράσει σθεναρά στην οποιαδήποτε μεθοδευμένη προσπάθεια απαξίωσης του Φορέα Διαχείρισης και εκχώρησης της ουσιαστικής λειτουργίας και των αρμοδιοτήτων του στην ΜΚΟ (ιδιωτική οργάνωση Mom) με έδρα την Αθήνα.

Η νέα Πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης, μέχρι πρότινος βασικό στέλεχος και μέλος του Δ.Σ. της MOm, με τη στήριξη του Νομάρχη Μαγνησίας και της MOm, έφτασε στην Αλόννησο, με μια καλά σχεδιασμένη και προσυμφωνημένη απόφαση να ορίσει ως αντιπρόεδρο του Φορέα το Νομάρχη Μαγνησίας και να απολύσει ένα από τα πιο αξιόλογα επιστημονικά στελέχη και διοικητικά στελέχη του Φορέα, τον βιολόγο κ. Βασίλη Κουρούτο, την Παρασκευή 29/01/10 (στην πρώτη συνεδρίαση του νέου Δ.Σ. του Φορέα Διαχείρισης). Την προσυμφωνημένη αυτήν «απόφαση» φρόντισε να κοινοποιήσει πριν την σύγκλιση του Δ.Σ. για να προκαταλάβει τα μέλη του

Από το 2003 που θεσμοθετήθηκε ο Φορέας Διαχείρισης του (Ε.Θ.Π.Α.Β.Σ.), ο εκάστοτε Πρόεδρος του (και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ) θέλοντας να τονίσει το θεσμικό ρόλο του Φορέα ως ενός οργάνου τοπικής διαβούλευσης και στήριξης της τοπικής κοινωνίας, πρότεινε και το Δ.Σ. όριζε στη θέση του αντιπροέδρου του Φορέα τον Δήμαρχο Αλοννήσου. Είναι πρωτοφανής η προσπάθεια της νέας Προέδρου, που εξαγγέλλει την ανάγκη συνεργασίας με την τοπική αυτοδιοίκηση της Αλοννήσου, να θέλει να παραχωρήσει την τιμητική και ουσιαστική, θέση του αντιπροέδρου στο Νομάρχη Μαγνησίας.

Τα ερωτηματικά που δημιουργούνται σχετικά με την απαξίωση/ μηδενισμό του θεσμικού και ουσιαστικού ρόλου του Φορέα γίνονται ακόμα εντονότερα, λαμβάνοντας υπόψη την πρόθεση της νέας Προέδρου να απολύσει το Συντονιστή – Διευθυντή του Φορέα και Πρόεδρο όλων των εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης προστατευομένων περιοχών της Ελλάδας, κ. Βασίλη Κουρούτο, ενός κατά γενική ομολογία αναγνωρισμένου επιστήμονα με ιδιαίτερες ικανότητες στη διοίκηση και συντονισμό του πολύπλευρου και απαιτητικού έργου των Φορέων Διαχείρισης.

Η κοινωνία της Αλοννήσου είναι αποφασισμένη, με κάθε τρόπο και μέσο, να αντιταχθεί σε τέτοιου είδους ενέργειες της νέας Πρόεδρου και να μην επιτρέψει την εκχώρηση της λειτουργίας του πάρκου και τη διαχείριση των χρηματοδοτήσεων που θα διατεθούν για το Φορέα Διαχείρισης από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, στην εξ’ Αθηνών προερχόμενη Μη Κυβερνητική Οργάνωση Mom απ’την οποία και προέρχεται. Αρκετά χρήματα έχει λάβει η MOm τις προηγούμενες δεκαετίες, τα οποία διαχειρίστηκε για δήθεν μελέτες, χωρίς να προκύψει το παραμικρό όφελος ούτε για τους ψαράδες ούτε για την τοπική κοινωνία αν και οι χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. ή από Εθνικούς πόρους πρέπει να στοχεύουν σε οφέλη της τοπικής κοινωνίας όπου υλοποιείται το έργο..

Ο Δήμαρχος Αλοννήσου όφειλε και οφείλει να προστατεύσει και να στηρίξει με κάθε τρόπο το θεσμό και το ρόλο του Φορέα Διαχείρισης, όταν με μια αιφνιδιαστική και προσχεδιασμένη κίνηση, έγινε προσπάθεια να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του Φορέα με οριακή πλειοψηφία έξι μελών και την απουσία των εκπροσώπων των τριών υπουργείων και της Περιφέρειας Θεσσαλίας που συμμετέχουν στο δεκαμελές Δ.Σ. του Φορέα. Ο ορισμός της πρώτης συνεδρίασης του νέου Δ.Σ. την Παρασκευή (29/01/10) στις επτά το βράδυ στην Αλόννησο, σίγουρα έκανε απαγορευτική τη συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων, μελών του Δ.Σ. Η προσχεδιασμένη απαγόρευση παρουσίας του Συντονιστή – Προϊστάμενου του Φορέα (κ. Βασίλη Κουρούτου) από τη συνεδρίαση του Δ.Σ., κατά παράβαση των διατάξεων του Κανονισμού Λειτουργίας του Δ.Σ., ο οποίος έπρεπε να ήταν παρών για να εισηγηθεί για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης της συνεδρίασης, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τον αδιαφανή και προσχεδιασμένο χαρακτήρα των αποφάσεων.

Ο Δήμαρχος Αλοννήσου οφείλει να υπερασπίζεται το θεσμό και τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας την οποία εκπροσωπεί και την αποτελεσματική και διαφανή λειτουργίας του Φορέα Διαχείρισης και δεν θα επιτρέψει να γίνει μαριονέτα και διακοσμητικό. Ο Φορέας Διαχείρισης και το Ε.Θ.Π.Α.Β.Σ. δημιουργήθηκε για την προστασία του μοναδικού και ιδιαίτερα σημαντικού οικοσυστήματος της Αλοννήσου και των ερημόνησων αλλά και για την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα άλλο, εκτός Αλοννήσου, να καπηλευτεί τις ευκαιρίες που προσφέρονται στους Αλοννησιώτες για ανάπτυξη και ευημερία. Ο Φορέας έχει αποκτήσει αξιόλογη υποδομή και στελέχη με επιστημονική γνώση και εμπειρία τα οποία οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε και να υποστηρίξουμε, να αξιοποιήσουμε τις χρηματοδοτήσεις που θα δοθούν μέσα από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ για το καλό του τόπου, καθώς και για να υπάρξει συνέχεια στο έργο και στον προγραμματισμό που έχουν ήδη γίνει από την προηγούμενη διοίκηση του Φορέα.

Ο Δήμαρχος της Αλοννήσου

Παναγιώτης Βλάϊκος

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ «ΠΟΤΑΜΟΣ»…


Αν είναι δυνατόν!!!! Ακούω πως από τα βασικά σημεία του σχεδίου για τον Ασωπό, είναι πως ο ποταμός ορίζεται ως «υδάτινο σώμα για το οποίο θα πρέπει να τηρείται η οδηγία για τα νερά» και βεβαίως δεν συμμερίζομαι την ικανοποίηση κανενός από τις σχετικές με το ζήτημα σημερινές δηλώσεις της κυρίας Τίνας Μπιρμπίλη στα Οινόφυτα.

Γιατί 41 χρόνια ασυδοσίας και υποκρισίας φαίνεται πως δεν φτάνουν να αποδείξουν πως τίποτα δεν είναι παραπάνω από το κέρδος των βιομηχάνων φυσικά, αλλά και των πολιτικών που έκαναν τα στραβά μάτια τόσα χρόνια γιατί δεν τους βόλευε να βγάλουν μπροστά το θέμα. Έτσι φτάσαμε πάλι σε απολογητικές δηλώσεις που πίσω από την επιφάνεια των λέξεων που εκφράζονται, κρύβεται η παράνοια της ανάπτυξης που καταστρέφει την Ελλάδα εδώ και μισό αιώνα και θα συνεχίζει μέχρι το οριστικό τέλος της.

ΣΗΜ: Η φωτογραφία συμβολική: Ένας βάτραχος που είδα το καλοκαίρι που πέρασε στα αυλάκια της λίμνης Ξυνιάδας και τον βάζω στο θέμα γιατί πιστεύω πως είναι αμφίβολο αν ποτέ στο μέλλον ένας άλλος τέτοιος μπορέσει να ζήσει στον καταστραμμένο από την απληστία όλων μας Ασωπό και σε κάθε άλλο Ασωπό...

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΜΕΓΕΘΟΥΣ…


Όπως ο δύστυχος Παρασκευάς (δείτε προηγούμενη σημείωση) έτσι και ένα από τα λίγα εξαθλιωμένα σκυριανά αλογάκια που παίζουν τον ίδιο ρόλο αυτές τις ημέρες στο Σύνταγμα έδειξε ξαφνικά πως ο όγκος του σώματος δεν υπαγορεύει απαραίτητα και τα υπόλοιπα μεγέθη του σώματος και φυσικά ο χώρος δεν περιορίζει οποιαδήποτε στιγμή τη διάθεση για όμορφες στιγμές με ένα θηλυκό ταίρι.


Μόλις πήγε όμως το έρημο να πλησιάσει ένα άσπρο αλογάκι για τα περεταίρω, με τρόπο γιατί δεν του επέτρεπε ο χώρος και το κοινό ο ιδιοκτήτης του το επανέφερε στην τάξη. Εκ πείρας αυτό μαζεύτηκε γιατί φαίνεται πως είχε πάρει από νωρίτερα το μάθημα και ήρθε αμέσως στη θέση του αφεντικού. Τι θα απαντούσε στο παιδάκι που ήθελε να το καβαλήσει σαν αυτό ρωτούσε τη μαμά του ή τον μπαμπά του τι είναι αυτό που κρέμεται από την κοιλιά του μικρού πόνυ; Ήθελε δεν ήθελε λοιπόν, μαζεύτηκε και στάθηκε υπομονετικά να του βάλουν στην πλάτη το παιδάκι που ήταν πολύ, πολύ, χαρούμενο που έκανε βόλτα με αλογάκι στο Σύνταγμα και η μαμά του πλήρωσε πέντε ευρώ να θυμάται την ωραία στιγμή.

Η ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ


Τώρα καταλαβαίνω το βαθύτερο νόημα της παρουσίας μιας καμήλας χθες στο Σύνταγμα η οποία δεν ήταν εκεί για διαφήμιση με το λογότυπο της CAMEL - την έλεγαν Παρασκευά και αυτό το μάθαινες μόνο αν ρωτούσες τον ιδιοκτήτη της που χρέωνε την ανάβαση (με σκάλα βεβαίως ) στη καμπούρα της και τη μικρή βόλτα στην πλατεία για τον τολμηρό αναβάτη.




Πέντε ευρώ δεν είναι και μικρό ποσό γιατί η εμπειρία είναι σπάνια, αλλά όπως άκουσα σήμερα στις ειδήσεις, η κυβέρνηση στοχεύει να μαζέψει ένα δις ευρώ από τη φορολόγηση κατά 20% των τσιγάρων (να η καμήλα που λέγαμε και έφερνε το κρυφό μήνυμα) και των ποτών και τούτο σε βάρος της δικής μας καμπούρας και έτσι που πάμε, σύντομα θα αρχίσουμε να μοιράζουμε κλωτσιές σε όποιον βρεθεί στο δρόμο μας. Αυτό πήγε να κάνει και μια στιγμή ο Παρασκευάς, αλλά υποχρεώθηκε αμέσως να σταθεί δίπλα στη σκάλα και να περιμένει τον πελάτη γιατί όπως φαίνεται από την πολλή «εκπαίδευση» ξέχασε εντελώς τη φύση του και εξελίχθηκε σε ένα υποκείμενο που υπάρχει μόνο για να το αρμέγουν.


Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΔΩΡΟ


Αν θα έπαιρνα σήμερα ένα δώρο από το παζάρι της Αθήνας, σίγουρα θα διάλεγα τα ακούρευτα κεφαλάκια που φτιάχνει ο Πάνος Γαζής και τα πουλάει τις καθημερινές κοντά στο Θησείο. Σήμερα όμως τον βρήκα στριμωγμένο κάπου στην Ερμού και ο πάγκος του ήταν σαν παραφωνία ανάμεσα στα άπειρα πράγματα που είχαν απλωμένα κάτω στο δρόμο οι δεκάδες έγχρωμοι αλλοδαποί και προσελκύουν κυρίως τις γυναίκες σαν το μέλι!

Το πλήθος που περνούσε κοίταζε βέβαια τα τσόλια με τις Lui Vitton(!) αλλά χάζευε και τίποτα άλλο σαν του κινούσε την περιέργεια. Έτσι έκανε και με τον πάγκο του Πάνου και αυτός έπρεπε να εξηγήσει με λεπτομέρειες στους ενδιαφερόμενους τι είναι αυτά και τι χρησιμότητα είχαν σαν δώρο σε αγαπημένα πρόσωπα ή διακοσμητικό του σπιτιού.

Τα ακούρευτα κεφαλάκια του Πάνου δεν είναι τίποτα άλλο από μια ημιδιάφανη υφασμάτινη μπάλα γεμισμένη με πριονίδι λεύκας γιατί όπως μου είπε είναι αφράτο καθώς δεν προέρχεται από επεξεργασμένο ξύλο και στερείται χημικών ουσιών. Αφού γεμίσει τη μπάλα με το πριονίδι, τοποθετεί στο κέντρο της ένα σφουγγάρι να κρατάει το νερό και στην κορυφή της βάζει σπόρο από γκαζόν. Τη μπάλα τη ραντίζει τακτικά και μέσα σε είκοσι ημέρες το γκαζόν είναι έτοιμο για κούρεμα και ο καθένας του δίνει όποιο σχήμα θέλει. Όποιος θέλει του βάζει και τα ανάλογα γυαλιά, σκουλαρίκια, μουστάκια και μπορεί αν θέλει να μάθει ακόμα και κούρεμα όπως κάνουν στο κεφάλι του κασίδη!

Επειδή δε το γκαζόν της μπάλας είναι ειδικό για εσωτερικούς χώρους, με λίγη φροντίδα και φυσικά όταν είναι σε κάποια απόσταση από τα καλοριφέρ και τα άλλα θερμαντικά σώματα μπορεί να αντέξει περίπου έξι μήνες, αρκετούς για να γίνει μια καλή συντροφιά στο σπίτι.

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

ΜΙΑ ΓΕΦΥΡΑ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ



Εντάξει, την περάσαμε τη νύχτα που γεφυρώνει την παλιά χρονιά με την καινούργια με πυροτεχνήματα στην Αθήνα και την πανσέληνο σε πλήρη ανάπτυξη σε όλη τη χώρα. Έτσι ξημέρωσε μια καινούργια και παραδόξως ηλιόλουστη, μέρα που συνήθως καταγράφεται ως αφετηρία για το άγνωστο καινούργιο και πάντα συνοδεύεται με ένα σωρό ευχές μεταξύ μας για το καλύτερο, το υγιέστερο, το ψηλότερο, το ομορφότερο, το γονιμότερο…

Το χθες, ένα συμπύκνωμα εμπειριών είναι ήδη παρελθόν που πρέπει να μπει στο αρχείο και ορισμένες στιγμές του ανασύρονται πότε ως καλό παράδειγμα και πότε ως στοιχείο προς αποφυγήν επαναλήψεως. Πολλοί δε είναι εκείνοι που θεωρούν πως μόνο το χθες είναι ο τόπος που κατοικούν οι «καλύτερες ημέρες» αλλά τούτο πιστεύω πως δεν είναι παρά μια άγονη αυταπάτη που χωρίς τη στοιχειώδη διδακτική πρακτική αποτρέπει ακόμα και το όνειρο πως θα φανούν πάλι κάποιο ξημέρωμα να ανατέλλουν στη ζωή μας.

Όπως και να έχει, διανύουμε ήδη την πρώτη ημέρα του νέου έτους και μουδιασμένοι ακόμη από την εορταστική νύχτα που έζησε η πόλη, προσπαθούμε να προσανατολιστούμε σε ένα άγνωστο πεδίο που απλώνεται μπροστά μας. Λέω άγνωστο, γιατί το πώς θα βαδίσουμε πλέον δεν εξαρτάται όπως παλιά μόνο από τον καιρό η από τα εφόδια της περασμένης χρονιάς που σοδεύσαμε αλλά από ένα σωρό πράγματα, που χάρη οικονομίας τα συνοψίζουμε ως τις συνέπειες του πετάγματος μιας πεταλούδας στο Πεκίνο που βιώνει, όπως έλεγαν κάποτε κάποιοι φίλοι από την Αριστερά, για παράδειγμα το Παρίσι!

Έτσι, ο χαρακτήρας του απρόοπτου έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που κάθε προσπάθεια για ετοιμότητα ως προς τις συνέπειές που θα ακολουθήσουν καταντά χωρίς περιεχόμενο. Όπως για παράδειγμα τα ίχνη που αφήνουμε σαν βαδίζουμε μέσα σε χιονοθύελλα, ουδόλως μας βοηθούν να βρούμε πάλι το μονοπάτι που μόλις χαράξαμε γιατί τα σκεπάζει αυτομάτως το πυκνό χιόνι. Το λιγότερο δε που απαιτείται εκείνη τη στιγμή δεν είναι παρά η ψυχραιμία και ο επαναπροσανατολισμός μέσα στο θολό και χωρίς σημεία αναφοράς τοπίο γιατί αλλιώς, είναι βέβαιο πως η πορεία δεν θα έχει ευχάριστη κατάληξη...

- Στη συμβολική φωτογραφία για τη νύχτα που γεφύρωσε τα δύο έτη, η χωρίς ίχνη χιονισμένη πλάτη από το ξύλινο γεφυράκι στον ποταμό Σαρανταπορίσιο, που συγκεντρώνει τα νερά του από την ορεινή λεκάνη γύρω από το χωριό Σαραντάπορα Αγράφων και καταλήγει στον Μέγδοβα.

ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ…



Τι καλή χρονιά πρόκειται να ακολουθήσει, το είδα μόλις στο τηλέφωνο. Το πρώτο SMS που έλαβα σήμερα σαν ποδαρικό ήταν από την COSMOTE που με ειδοποιούσε πως δεν έχω τακτοποιήσει το λογαριασμό μου και πρέπει να το κάνω άμεσα γιατί αλλιώς θα το κόψουν. Τέτοια εισπρακτική πρεμούρα ανήμερα της Πρωτοχρονιάς πρώτη φορά βλέπω και φοβάμαι πως τρέχουν οι άνθρωποι (ποιοι αλήθεια δίνουν τέτοιες εντολές;) να μαζέψουν κανένα ευρώ για να πληρώσουν τη διαφήμιση στο τρίκυκλο γιατί θα την πετάξει ο γύφτος στη χωματερή και θα τους λείψουν τα θύματα …