Αν θα έπαιρνα σήμερα ένα δώρο από το παζάρι της Αθήνας, σίγουρα θα διάλεγα τα ακούρευτα κεφαλάκια που φτιάχνει ο Πάνος Γαζής και τα πουλάει τις καθημερινές κοντά στο Θησείο. Σήμερα όμως τον βρήκα στριμωγμένο κάπου στην Ερμού και ο πάγκος του ήταν σαν παραφωνία ανάμεσα στα άπειρα πράγματα που είχαν απλωμένα κάτω στο δρόμο οι δεκάδες έγχρωμοι αλλοδαποί και προσελκύουν κυρίως τις γυναίκες σαν το μέλι!
Το πλήθος που περνούσε κοίταζε βέβαια τα τσόλια με τις Lui Vitton(!) αλλά χάζευε και τίποτα άλλο σαν του κινούσε την περιέργεια. Έτσι έκανε και με τον πάγκο του Πάνου και αυτός έπρεπε να εξηγήσει με λεπτομέρειες στους ενδιαφερόμενους τι είναι αυτά και τι χρησιμότητα είχαν σαν δώρο σε αγαπημένα πρόσωπα ή διακοσμητικό του σπιτιού.
Τα ακούρευτα κεφαλάκια του Πάνου δεν είναι τίποτα άλλο από μια ημιδιάφανη υφασμάτινη μπάλα γεμισμένη με πριονίδι λεύκας γιατί όπως μου είπε είναι αφράτο καθώς δεν προέρχεται από επεξεργασμένο ξύλο και στερείται χημικών ουσιών. Αφού γεμίσει τη μπάλα με το πριονίδι, τοποθετεί στο κέντρο της ένα σφουγγάρι να κρατάει το νερό και στην κορυφή της βάζει σπόρο από γκαζόν. Τη μπάλα τη ραντίζει τακτικά και μέσα σε είκοσι ημέρες το γκαζόν είναι έτοιμο για κούρεμα και ο καθένας του δίνει όποιο σχήμα θέλει. Όποιος θέλει του βάζει και τα ανάλογα γυαλιά, σκουλαρίκια, μουστάκια και μπορεί αν θέλει να μάθει ακόμα και κούρεμα όπως κάνουν στο κεφάλι του κασίδη!
Επειδή δε το γκαζόν της μπάλας είναι ειδικό για εσωτερικούς χώρους, με λίγη φροντίδα και φυσικά όταν είναι σε κάποια απόσταση από τα καλοριφέρ και τα άλλα θερμαντικά σώματα μπορεί να αντέξει περίπου έξι μήνες, αρκετούς για να γίνει μια καλή συντροφιά στο σπίτι.
Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τι ωραίο που είναι Ηλία.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην επόμενη φορά θέλω και εγώ να πάρω ένα.....